Interview Caroline Dusée – Het Financieele Dagblad (FD)
Een eerlijk, openhartig interview met ‘filantroop’ Caroline Dusée. Een definitie die minstens discutabel is voor iemand die geheel afhankelijk is van fondsen en donateurs. Juist daarom in dit interview wat meer over hoe het echt zit. De duistere kant van geld, waar het wel vandaan komt en de beweegredenen er iets goeds mee te doen.
Acht filantropen vertellen waarom ze gul geven
Met hun geld maken ze anderen gelukkig. Acht filantropen over hun beweegredenen. ‘Je kunt anoniem geven, maar ik wil juist anderen oproepen ook iets goeds te doen.’
Caroline Dusée (38)
Ze groeide op een landgoed in rijkdom op, maar leerde al jong de donkere kant van geld kennen.
Waarom je geld grotendeels zelf houden als veel mensen het zo moeilijk hebben? Caroline Dusée stelt deze vraag vaak om mensen een spiegel voor te houden. ‘Mensen houden hun geld vaak vast uit angst. Ze raken geblindeerd door rijkdom en macht.’ Dusée wil hen inspireren het anders te doen, ze bewust maken van wat je allemaal nog meer met geld kunt doen, hoeveel mensenlevens je ermee kunt veranderen en redden. ‘Voor rijken is 1000 euro een schijntje, terwijl het voor anderen het verschil is tussen leven en dood.’
Dusée kwam al jong in aanraking met de donkere kant van rijkdom. Haar vader stierf toen ze negen jaar was, zij en haar broer Victor bleven op een groot landgoed achter met hun (vermogende) moeder. Ze voelde zich er gevangen. ‘Mijn moeder was door een geestelijke ziekte niet goed in staat voor ons te zorgen, mijn broer en ik werden veelal aan ons lot overgelaten. De onderwijzers op school, hulpverleners, bijna niemand durfde hulp te bieden, uit angst voor de macht en invloed die achter geld schuilgaan. Dat maakte mijn jeugd heel eenzaam.’
Zo gauw Dusée kon, zei ze het landgoed en het personeel vaarwel, vastbesloten het tij te keren. Ze zocht hulp vanwege haar moeilijke jeugd, en begon de studie die haar vader ooit ook had gevolgd, culturele antropologie. Ze was nog maar net bezig, toen tien jaar na het overlijden van haar vader het noodlot opnieuw toesloeg. Haar broer, Victor, verongelukte. Dusée was negentien en erfde 300.000 gulden van hem. ‘Ik wist direct dat ik dat geld niet zelf wilde houden, maar er anderen mee wilde helpen.’
De pijn van mannen
Ze begon de stichting Victory for Equality en trok voor haar studie de wereld over als onderzoeker. Ze bezocht oorlogsgebieden en krottenwijken en zag veel onverteerbaars. ‘Een enorm contrast met de rijkdom waarin ik was opgegroeid. De combinatie van mijn werk en mijn rijke familie maakte me zeer bewust van de ongelijkheid en machtsstructuren in de wereld.’ De focus van haar stichting verschoof langzaam. ‘Mijn hart en ziel gaan uit naar iedereen die wordt onderdrukt, maar het accent ligt nu heel duidelijk op de relatie tussen man en vrouw, en nog specifieker op de man. Die krijgt maar weinig aandacht van goede doelen, terwijl bijvoorbeeld in Zuid-Afrika het verkrachtingspercentage tussen mannen onderling en het aantal zelfdodingen onder mannen heel hoog zijn. Als we het geweld tussen mannen en vrouwen en het geweld tegen kinderen willen oplossen, moeten we kijken naar de pijn van mannen. Zij moeten in de loop van hun leven verharden, mogen niet huilen, maar het opkroppen van emoties zorgt voor fysiek geweld en machtswellust.’ Dusée is ervan overtuigd geraakt dat pijn generaties doorwerkt en wil dit met Victory for Equality blootleggen. ‘Ik sponsor projecten waarin mannen in een intieme setting praten over hun diepste wonden. Dat breekt zoveel open, het zorgt voor wederzijds begrip, vergeving en verzoening. Het verandert hele gemeenschappen.’
Hoe groot de resultaten van haar stichting ook zijn, het is niet makkelijk fondsen te werven voor zulke taboedoorbrekende projecten. ‘Het is een hell of a job en veel minder sexy dan eten uitdelen aan hongerige kinderen. Maar ik heb hard steun nodig, ik kan niet alles vanuit mijn erfenis financieren. Eén projectronde in de townships kost bijvoorbeeld zo’n 50.000 euro.’
Het wegkijken van anderen en de angst die ze vroeger zelf ervaarde, zijn uiteindelijk Dusées drijfveer geworden. ‘Ik geloof dat de macht en kracht van angst funest is voor de wereld. Daarom durven mensen hun geld niet weg te geven. Ik heb besloten nooit weg te kijken.’
See the original and full interview with Caroline Dusée and others at Het Financieele Dagblad (FD)
Any questions regarding the interview? Do not hesitate to contact us.
